Δυναστεία Τανγκ.

Ο Ταοϊσμός κέρδισε επίσημη θέση στην Κίνα κατά τη διάρκεια της δυναστείας Τανγκ, (618-907), οι αυτοκράτορες της οποίας διεκδικούσαν συγγένεια με τον Λάο Τσε. Ωστόσο, αναγκάστηκε να ανταγωνιστεί τον Κομφουκιανισμό και τον Βουδισμό, που ασκούσαν εξίσου σημαντικές κοινωνικές, θρησκευτικές και πολιτικές επίδράσεις. Ο αυτοκράτορας Ξουανζόνγκ (685–762) έγραψε σχόλια σε κείμενα και από τις τρεις αυτές παραδόσεις, γεγονός που σημαίνει ότι για πολλούς ανθρώπους κανένα από τα παραπάνω ρεύματα δεν ήταν αποκλειστικά μοναδικό. Η συγγραφή των σχολίων χαρακτηρίζει την αρχή μιας μακρόχρονης τάσης στην αυτοκρατορική Κίνα, σύμφωνα με την οποία η κυβέρνηση υποστήριζε (και ταυτόχρονα ρύθμιζε) και τα τρία θρησκευτικοφιλοσοφικά ρεύματα.

Ο αυτοκράτορας Τανγκ Γκαοζόνγκ πρόσθεσε το Ντάο Ντε Τζινγκ στον κατάλογο των «κλασικών κειμένων» (τζινγκ, ?) που έπρεπε να μελετώνται για τις αυτοκρατορικές εξετάσεις, εξ ου και ο προσδιορισμός -τζινγκ στον τίτλο του κειμένου.