Δυναστεία Σονγκ.

Στην περίοδο της δυναστείας Σονγκ (960-1279) αρκετοί αυτοκράτορες –ιδιαίτερα ο Χουϊζόνγκ- προώθησαν τον Ταοϊσμό, συλλέγοντας ταοϊστικά κείμενα και εκδίδοντας επανειλημμένα το Νταοζάνγκ. Η σχολή Κουανζέν του Ταοϊσμού ιδρύθηκε σε αυτή την περίοδο, και μαζί με τους Ουράνιους Διδάσκαλους Ζενγκγί είναι μια από τις δύο σχολές του Ταοϊσμού που επιβίωσε έως σήμερα.

Στην ίδια περίοδο παρατηρείται μια σύνθετη αλληλεπίδραση ανάμεσα στις ελίτ παραδόσεις του οργανωμένου Ταοϊσμού τον οποίο ασκούσαν οι εντεταλμένοι νταοσί και τις τοπικές παραδόσεις της λαϊκής θρησκείας, την οποία ασκούσαν πνευματιστικά διάμεσα (βου) και μια νέα τάξη μη εντεταλμένων τελετουργών ιερέων που έγιναν γνωστοί ως φάσι.. Το αποτέλεσμα τούτης της αλληλεπίδρασης υπήρξε η ενσωμάτωση των ‘μετεστραμμένων’ τοπικών θεοτήτων στο γραφειοκρατικά οργανωμένο ταοϊστικό πάνθεο και η εμφάνιση νέων εξορκιστικών τελετουργικών, ανάμεσα στα οποία περιλαμάνονται οι Ιεροτελεστίες της Ουράνιας Καρδιάς και οι Ιεροτελεστίες της Βροντής.

Όψεις του Κομφουκιανισμού, του Ταοϊσμού και του Βουδισμού συντέθηκαν στη σχολή του Νεοκομφουκιανισμού, που έγινε με τη σειρά του αυτοκρατορική ορθοδοξία για κρατικούς γραφειοκρατικούς σκοπούς.